Mjúki føroyski summarmjørkin hevur við sær, at flogferðslan umvegis floghavnina í Vágunum er nógv tarnað hesar dagarnar og tað var hon eisini í gjár, tá eg við familjuni vendi heimaftur eftir stuttan jazzsummarferiusteðg í danska høvuðsstaðnum. So er at vera tolin og tað vóru vit eisini í ein so mikið stóran mun, at gjárdagurin gjørdist fullur av stuttligum óvæntaðum gleðisløtum. T.d. einaferð í nátt, tá flogfarið brádliga og uttan nakað roks lendi í okkara kæra heimlandi og ikki minst hálvanannan tíma áðrenn, tá Atlantic-serveringin vísti seg frá sínari bestu síðu við lekrum sushi við føroyskum laksi frá Hiddenfjord og ísakøldum hvítvíni afturvið.
Eri altíð spent at lesa blaðið, sum liggur umborð á flogførum. Haldi ofta, at greinirnar eru góðar og áhugaverdar og ofta er myndagóðskan og pappírsgóðskan av allarfrægasta slag. Mær dámar sera væl at blaða í teimum glitrandi, tjúkku dygdarpappírssíðunum og lesa greinar t.d. um okkurt áhugavert, sum gongur fyri seg í býnum, sum eg eri á veg til.
Tað er flott, at eisini okkara Atlantic Airways megnar at geva eitt tílíkt vakurt blað út og hesa ferð hevur Atlantic Review m.a. Milano á breddanum, tað er upplagt, nú Atlantic vaksur um sínar destinatiónir. Greinin um Milano er sera breið og harvið eisini eitt sindur grunn og óáhugaverd. Greinin um Vestmannabjørgini er eitt sindur meira miðsavnað og áhugaverd og tað sama kann sigast um greinina um tað svimjandi gullið, sum er skrivað við støði í makrelósemjuni. Greinirnar eru sum heild deiliga ymiskar og eg haldi sum heild, at tað er fínt, at støðið er soleiðis, at tey flestu skilja innihaldið.
Høvuðsgreinin, sum permumyndin við teimum báum glasfuglunum sipar til, snýr seg um føroyska glaslist, men her fer støðið altso eitt petti niður um tað rímiliga. Gamaní hevur greinaskrivarin rætt í, at at glas er vorðið sera vælumtókt tøkni hjá einari rúgvu av kreativum fólkum í Føroyum, sum klippa og mála glas. Tríkantaðir fuglar við stórum rundum eygum eru serliga vælumtóktir, eg gangi út frá, at orsøkin til tað er, at teir ikki eru serliga torførir at gera, ein tílíkur sum er avmyndaður vinstrumegin stóð á permuni á einum donskum Panduro Hobbyblaði fyri nøkrum árum síðani og eg havi seinnu árini sæð rættiliga nógv dømi um hesar glaslutirnar, ið fólk tykjast ómetaliga glað um.
https://www.google.com/search?q=glaskunst&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ei=tdDeUZnHJIa57Ab7mIDIAQ&ved=0CAcQ_AUoAQ&biw=1280&bih=709
Hugurin at prýða, at kreera og forera dekorativar lutir kann ikki vera annað enn góður og hugnaligur - alt gott um tað og alt gott um MikkalinuGlas og Rabarbuglas, sum við serliga hepnari hond hava dyrkað hesar bjartlittu, humoristisku glaslutirnar, sum eftirhondini munu standa í nógvum føroyskum heimum. Eg veit væl av, at markið millum áhuga og yrkis er flótandi og at listarlig góðska ikki er eintýðug, men tá omanfyrinevndu verða nevndar í sama viðfangi sum føroyski listamaðurin Tróndur Patursson, sum framum eina ørgrynnu av øðrum yrkislistafólkum varð valdur at hava høvuðsframsýningina á Nordic Cool, sum herfyri var í Kennedysentrinum í Washington - ja, so haldi eg, at tíðin er komin at muta í móti hesari virðisrelativismuni. Í útgangsstøði er hon kanska human og fitt, men í veruleikanum er hon umboð fyri ein ósemjuræddan hugburð, sum einamest minnir um líkasælu. Um Rabarbuglas og MikkalinuGlas stendur (bæði á føroyskum og á enskum)!:
"Tær eru tvær, og tær arbeiða hvør sær, men tilsamans skapar teirra arbeiði nógva gleði millum føroyingar og útlendsk ferðafólk í Føroyum. Teirra glasfigurar eru so litríkir, lívsjáttandi og barnsligir, at tú fært ikki annað enn brosað, tá tú sært teir. Fært tú teir sum gávu, verður tú ivaleyst ovfarin og grundar yvir, um teir skulu standa í stovuni, á skrivstovuni - ella kanska á vesinum. Soleiðis er einfaldur genialitetur. Hann brýtur niður mørk millum gaman og álvara og bjóðar gomlum fatanum av.... glaslistin hjá Mikkalinu og Rosu Bergithu umboðar eitt frískligt lot innan kvinnuliga list í Føroyum..".
(s.40 í Atlantic Airways Summar 2013 í greinini Faroese glass art spreading joy, sum Uni Arge skrivaði)
(KP)
